کبریت و فرق کبریت اصطکاکی با کبریت بی خطر

جالب است بدانید که اولین کبریت,,, توسط داروسازی انگلیسی به نام "جان والکر" و در سال ۱۸۲۷ میلادی ساخته شد. این کبریت عبارت بود از چوب‌کبریتی که نوکش با کلرید پتاسیم، سولفید آنتیموآن، صمغ عربی و نشاسته پوشانده شده بود که خیلی سریع روشن می شد و هنگام روشن‌ شدن به اطراف جرقه پرتاب می‌کرد. در مقابل شیمیدانی سوئدی به نام "گوستاو اریک پاش" و در سال ۱۸۴۴ میلادی اولین کبریت بی‌خطر را ابداع کرد.

کبریت‌ها به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند: کبریت‌های اصطکاکی, و کبریت‌های بی‌خطر.

کبریت اصطکاکی:

کبریت اصطکاکی احتیاجی به مادۀ رنگی مخصوص کنارۀ قوطی‌ کبریت ندارد. این نوع کبریت‌ها را به هر نقطه که بزنیم، آتش می‌گیرند. نوک کبریت‌های اصطکاکی دارای مخلوطی از سولفید فسفر و نوعی مادۀ اکسیدکننده است.

کبریت بی‌خطر:

در کبریت بی‌خطر عناصر لازم برای ایجاد آتش از هم جدا می‌شوند. به این ترتیب که یک قسمت در نوک چوب‌کبریت و قسمت دیگر در کنارۀ قوطی کبریت قرار می‌گیرد. مادۀ رنگی کنارۀ قوطی کبریت، مخلوطی از فسفر قرمز و سنباده است. سنباده برای افزایش اصطکاک و افزایش انرژی گرمایی به‌کار می‌رود.

نوک چوب‌کبریت حاوی کلرید پتاسیم است. اصطکاک سر چوب‌کبریت با بدنۀ قوطی، سبب آتش‌گرفتن کبریت می‌شود.

"شاید برایتان جالب است بدانید که اولین کارخانه تولید کبریت در ایران هم توسط حاج علی عسگر توکلی و در سال ۱۲۹۷ هجری شمسی و در شهر تبریز راه اندازی شد."