اسرار قبرستان جن‌ها در چابهار که از آن صدای ضجه به گوش می‌رسد!

در جنوب شرقی‌ترین نقطه ایران و در روستای تیس، روستایی باستانی با قدمتی دست کم ۲۳۰۰ ساله وجود دارد که دارای قبرستانی خاموش و مرموز است که به قبرستان جن ها معروف است.

از نظر مردم محلی این قبر‌ها که با نام محلی "جن سنط " شناخته می شود متعلق به جن‌هاست. آن‌ها مردگان خود را در حصار این سنگ‌ها دفن نموده اند و موقع شب که میرسد جن‌ها بر سر قبر از دست رفتگان خود حاضر میشوند و به مویه و مرثیه سرایی مشغول می‌گردند. آنها همچنین معتقدند که هر کس در موقع شب گذرش بر این قبرستان بیفتد، مورد نفرین جن‌ها قرار می‌گیرد و با عذابی سخت و دردناک و پس از چند روز جانش را از دست می دهد!

از نظر تاریخی زمان ساخت این قبرستان مرموز که در دامنه کوه و در دل سنگ ها و صخره های سخت کنده شده بدرستی مشخص نیست اما ظاهر قبر‌های این قبرستان نشان می‌دهند که این مقبره‌ها مربوط به زمان‌های بسیار دور و خاموش هستند.

کارشناسان معتقدند که احتمالا حفر کنندگان این قبرستان به علت حفظ مردگان و درگذشتگان خود از گزند جانوران و خورندگان زیر زمینی، رنج حفر کردن سنگ را بر خود هموار می‌کردند تا با ساخت این مدل قبرها، به مردگانشان احترام بیشتری بگذارند.

در این بین برخی از کارشناسان هم معتقدند این سنگ‌ها و سطوح موجود در قبرستان جنیان در واقع محل جمع اوری آب در زمان باستان بوده اند. به عنوان مثال در همان دره‌ لیل و در لابه لای گور‌های سنگی که از آن صحبت شد، چاه‌های آب متعددی به عمق ۱۰۰ متر حفاری شده است.

بنابر نظر کارشناسان سازمان میراث فرهنگی کشور هم آنچه امروزه در ارتفاعات مشرف بر دامنه‌ی کوه‌های شمالی سیراف می‌بینیم و اندیشمندان و محققان از آن بعنوان قبور سنگی یاد میکنند، در وهله اول به خاطر ایجاد قبر و مدفن مردگان خلق نشده اند بلکه احتمالا حوضچه‌های جمع اوری آب باران بوده اند.